Vorige week lanceerde een marketing bureau een campagne om onder Belgische studenten sugar babes te rekruteren. Deze sugar babes zijn nodig omdat de sugar daddy website ‘richmeetbeautiful.com’ zich ook op de Belgische markt wil richten. Via dit platform willen ze jonge – mooie – vrouwen koppelen aan rijke – oudere – mannen. Wegens de collectieve maatschappelijke verontwaardiging, is de campagne ondertussen alweer afgeblazen.

Met het afvoeren van de campagne is echter het fenomeen van sugar daddy websites en studenten in de seksindustrie nog niet verdwenen. Vorige week bleek nog dat zo’n 2% van de Brusselse studenten aan prostitutie doet¹.

Een eerste vraag: maakt sugar dating deel uit van de seksindustrie? Om van sekswerk te kunnen spreken, moeten er seksuele diensten of prestaties worden geleverd tegen een materiële vergoeding. Sugar dating websites verwijzen typisch niet op een expliciete manier naar seksuele dienstverlening. Deze sites stellen een sugar daddy voor als een succesvol iemand die zijn financiële succes wil delen met een aantrekkelijke, jongere vrouw. Impliciet is het duidelijk dat het gaat over seksuele prestaties, maar deze zouden dan wel onderdeel zijn van een duurzame relatie wat bij een escortservice niet het geval is. Door de klemtoon te leggen op het relationele aspect, pogen sugar daddy websites zich te legitimeren en te onderscheiden van prostitutie. In onze westerse cultuur wordt seks omwille van relationele of gevoelsmatige motieven als meer legitiem of moreel ‘beter’ ingeschat dan seks omwille van andere motieven zoals bijvoorbeeld materiële verrijking. Bij sugar daddy websites gaat het dus misschien wel om hetzelfde principe als bij prostitutie, zij het in een maatschappelijk iets correcter jasje.

Is prostitutie gelijk aan uitbuiting?

Maar worden sugar babes ook seksueel uitgebuit? Voor sommigen is iedere vorm van prostitutie gelijk aan uitbuiting. Prostitutie is dan een uitdrukking van ongelijke machtsstructuren en structureel geweld van mannen naar vrouwen toe. Anderen vinden dat vrouwen een autonome keuze (moeten) kunnen maken om tegen betaling seksuele diensten te verlenen, ook wanneer het gaat over ongelijke man-vrouwverhoudingen. Het risico op uitbuiting hangt dan af van de mate waarin de persoon in kwestie zich in een maatschappelijk kwetsbare positie bevindt. In landen waar torenhoge studentenleningen de norm zijn, spelen sugar daddy websites expliciet in op de financiële kwetsbaarheid van studenten. Ook uit persoonlijke getuigenissen van sugar babes, blijkt dat afstuderen zonder financiële kater een belangrijke motivatie is².

Naast financiële kwetsbaarheid zetten de makers van sugar daddy websites echter ook sterk in op de aantrekkingskracht van een luxueuze levensstijl. Een woordvoerster van zo’n website stelt het als volgt³: “Studentes vinden niet altijd bevredigende relaties met mannen of vrouwen die even oud zijn. Medestudenten trakteren je op een pintje van twee euro, een sugar daddy trakteert je op een cocktail van 15 euro ergens in een hippe sky bar. Het is daten op hoog niveau.” Ook de campagne naar Belgische studenten toe, pakte voornamelijk uit met het soort van levensstijl dat een doorsnee student niet kan bekostigen.

Slechts een minderheid voelt zich gedwongen tot sekswerk

Wat weten we over studenten in de seksindustrie? In 2012 werd een grootschalige studie uitgevoerd in het Verenigd Koninkrijk waarbij via een online survey onderzoekers aan bijna 7000 studenten vroegen of ze ooit tegen betaling bepaalde seksuele diensten verleenden. Twee procent  van de respondenten had ervaring met prostitutie, en 4% had ervaring met ‘indirecte’ vormen van sekswerk zoals online seksuele dienstverlening en erotisch dansen. Het is echter niet omdat een student ervaring heeft met sekswerk, dat het daarom gaat om een ‘student-sekswerker’. Voor de meerderheid van de studenten in de survey gold dat zij slechts voor een korte periode (minder dan zes maanden) ervaring opdeden met sekswerk.

De studie keek ook naar de motivaties van de studenten om aan sekswerk te doen, en de manier waarop ze sekswerk beleefden. Wat betreft de motivaties kwamen vier categorieën naar voor. Economische motieven, intrinsieke motieven, praktische overwegingen, en dwang. Bij de economische motieven, ging het in de eerste plaats om de levensstijl te bekostigen (64%), om de studie te bekostigen (57%), en om basisuitgaven te bekostigen (56%). Wat betreft de intrinsieke motivaties, ging het voornamelijk om het feit dat ze dachten er plezier aan te beleven (59%), nieuwsgierigheid naar de seksindustrie (54%), en seksueel genot (44%). Bij de praktische overwegingen ging het voornamelijk om het gevoel dat hun werk in de seksindustrie makkelijk te combineren valt met hun studies (56%). Er was een minderheid van 14% die aangaf dat ze zich onder druk gezet of gedwongen voelden om in de seksindustrie te werken.

De beleving van het sekswerk was sterk gelijklopend tussen zij die aan prostitutie deden versus zij die aan indirecte vormen van seksuele dienstverlening deden. De meeste genoemde positieve aspecten waren de financiële vergoeding (83%), gevolgd door flexibele uren (77%) en seksueel plezier (46%). De meest genoemde negatieve aspecten waren geheimhouding (51%), onvoorspelbaar inkomen (50%) en onaangename cliënten (50%). Vijfendertig procent had schrik voor negatieve reacties van familie en vrienden en 36% was wel eens bang voor geweld.

Promotie van sugar dating is op verschillende vlakken laakbaar

Concluderend, sugar dating is geen nieuw fenomeen en wie dit wil doen, kan daar online makkelijk de kanalen voor vinden. Dit betekent echter niet dat het een goed idee is om studenten actief te rekruteren met een eenzijdig rooskleurige voorstelling van wat het betekent om als sugar babe aan de slag te gaan.

De morele verontwaardiging richt zich nu enkel op het element sekswerk dat in sugar dating vervat zit. Maar ook andere aspecten mogen best op de korrel genomen worden. Zo richten deze websites zich enkel tot ‘mooie’ en ‘aantrekkelijke’ vrouwen, om deze groep vervolgens voor te spiegelen dat zij recht hebben op een luxueuze levensstijl die ze helaas niet kunnen betalen.

Dus wie niet knap genoeg is zal vanuit dergelijk wereldbeeld maar beter niet dromen van al te veel luxe? Zij kunnen dan maar beter lakens verversen om geld bij te verdienen?

Noten

(1) https://www.demorgen.be/binnenland/steeds-meer-studenten-laten-zich-betalen-voor-seks-b6cd5850/

(2) http://www.miamiherald.com/news/nation-world/national/article80680697.html

(3) https://www.insidehighered.com/news/2017/04/17/students-and-sugar-daddies-age-student-debt

Literatuur

Sagar, T. Jones, D., Symons, K., Tyrie, J., & Roberts, R. (2016). Student involvement in the UK sex industry: motivations and experiences. British Journal of Sociology. Doi: 10.1111/1468-4446.12216

Symons, K., & Gillis, K. (2014). Talking about prostitution: The framing of a (problematic) group. In Vermeulen, G., & Persak, N. (Ed.), Reframing prostitution: From discourse to description, from moralization to normalization (pp. 121-143). Antwerp: Maklu.

Weitzer, R. (ed.) 2010a Sex For Sale (2^nd edition): Prostitution, Pornography and the Sex Industry, London: Routledge.